Zrozumienie jest kluczem. Kiedy dobrze się przyjrzysz, w jakiej sytuacji twoje dziecko „zdziera” sobie płuca, możesz zobaczyć cały kontekst. Dzięki temu dostrzeżesz powody jego emocji, którym daje wyraz w taki sposób, jaki jest dla niego dostępny. Rozumiejąc te powody, łatwiej jest spojrzeć na dziecko z perspektywy niezaspokojonych potrzeb. Jego zachowanie jest wierzchołkiem góry lodowej. By je zrozumieć, trzeba zajrzeć pod powierzchnię. Krzyk może być sygnałem, którym dziecko daje znać, że np. jest zmęczone długim spacerem, znudzone zabawą, głodne, rozczarowane, gdy spodziewało się fajniejszego spotkania z koleżanką, smutne, że skończył się już czas, zrozpaczone, że kolega nie chce się z nim bawić, zawstydzone, że nie potrafi samo się huśtać, przestraszone, gdy wspięło się wysoko,  że potrzebuje przytulenia, uwagi, dostrzeżenia, docenienia. To tylko przykłady i nawet jeśli w danej chwili nie dostrzegasz tych powodów, pomyśl o trudnej sytuacji później. Czasami potrzebna jest inna perspektywa i spokojna głowa, by zrozumieć to, co na pierwszy rzut oka jest niewidoczne.